الف – پیشینه
در بامداد دی ماه سال 1382 زلزلة ویرانگری به قدرت 5/6
ریشتر شهر بم و روستاهای اطراف را لرزاند و آسیب های فراوانی به منابع
انسانی و مادی وارد ساخت. بر اساس گزارشهای دولتی حدود 000/31 نفر کشته،
000/30 نفر مجروح و 85 درصد ساختمان ها تخریب و حدود 75000 نفر بی خانمان
شدند.
کودکان به علت آسیب پذیری خود، زیانهای بیشتری را متحمل شدند. از
حدود 32000 دانش آموز 100000 نفر از بین رفتند و 20000 نفر خانواده، 1800
نفر پدر و مادر و 5000 نفر یکی از والدین خود را از دست دادند.
حدود 90
درصدمدارس (31 مدرسه) تخریب شد و بقیه نیز قابل استفاده نبود. از 34000
معلم حدود 1200 نفر کشته شدند. به این ترتیب در چند ثانیه ، شهر به ویرانه
ای با هزاران کشته ، مجروح و بی خانمان تبدیل شد.
یونیسف با توجه به
تعهدات و وظایف خود نسبت به کودکان در موقعیت های بحرانی، از روزهای اول
فاجعه در بم حضور یافت و فعالیت های خود را بر اساس «پروتوکل واکنش پس از
بحران» در قالب سر طرح «باز پیوند خانواده» در حمایت های عاطفی – روانی از
کودکان» و «ایجاد فضاهای دوستدار کودک» شامل مهدهای کودک و کانون های
تفریحی – فرهنگی به مرحلة اجرا درآورد. این برنامه ها با همکاری و مشارکت
سازمانهای دولتی از جمله سازمان بهزیستی، وزارت آموزش و پرورش و وزارت
بهداشت اجرا شد. علاوه بر سازمانهای دولتی، سازمانهای غیر دولتی بین المللی
و داخلی نیز در اجرای این برنامه ها مشارکت داشتند.
هنوز آسیب های
زلزلة بم جبران نشده بود که در سوم اسفند 1383، یک سال پس از زمین لرزة بم ،
زلزله ای با قدرت 4/6 ریشتر شهرستان زرند و روستاهای اطراف آن را لرزاند و
خسارات قابل توجهی به منابع انسانی و مادی وارد ساخت. در اثر این زلزله،
50 روستا بین 30 تا 100 درصد تخریب شد، حدود 612 نفر کشته و 1500 نفر مجروح
گردیدند و نزدیک به 32000 نفر دچار آسیب های گوناگون شدند. حدود 150 کودک
کشته و نزدیک به 9000 کودک خسارات سنگینی را متحمل شدند.
